Deel 2 | De opmars van telefonie

In deze reeks artikelen wordt de geschiedenis van de telecommunicatie behandeld.

In 1915, bijna 40 jaar nadat Alexander Graham Bell en Thomas Watson het eerste historische telefoongesprek hadden gevoerd, hadden zij nog een historische telefoongesprek: het eerste officiële transcontinentale telefoongesprek. Voor dit bijzondere moment herhaalde Bell vanuit New York de woorden die hij in 1876 sprak: “Mr. Watson, come here, I want to see you”. Watson bevond zich dit keer niet in de kamer naast Bell, maar in San Francisco en hij antwoordde: “It will take me five days te get there now”.

Tijdens de 40 jaar die voorbij gingen sinds Alexander Graham Bell zijn uitvinding claimde, had de telefoon behoorlijke vooruitgang gemaakt in Amerika. The American Telephone en Telegraph Company (eigenaar van “American Bell Telephone Company” sinds 1899) hadden hard gewerkt om hun kabelnetwerk uit te breiden over alle grote steden van Amerika.

De immense populariteit van de telefoon in Amerika kan worden geïllustreerd door de gigantische groei van telefoonmachines. In 1900 waren er 600.000 telefoons in Amerikaanse huishoudens, in 1905 is dit getal toegenomen tot 2.2 miljoen en in 1910 is het meer dan verdubbeld naar 7 miljoen!

Tijdens het eerste decennium van de 20e eeuw is de telefoonservice uitgebreid naar Europa, voornamelijk in Duitsland en Engeland. In 1910 waren er 3 miljoen telefoons in Europese huishoudens.5

De invloed van de Eerste Wereldoorlog

Het feit dat de telefoon zich zeer snel had ontwikkeld tot een populaire manier van communiceren werd bijzonder duidelijk toen de eerste wereldoorlog uitbrak in Europa. Dit was de eerste oorlog sinds de opkomst van de telefoon.

Tot 1914 communiceerden oorlogsofficieren voornamelijk door handgeschreven briefjes, het telegraaf systeem en andere visuele signaal systemen. De telefoon was natuurlijk een veel snellere en effectievere manier van communiceren. En toch verliep de opmars van telefonie langzaam in het begin. Telefoon operatoren en seingevers moesten eerst getraind worden en er moesten over meerdere kilometers kabels gelegd worden door het leger.

Voor de radio, wat ook een populaire communicatie methode was tijdens de Eerste Wereldoorlog, waren geen kabels nodig. De radio’s waren wel erg zwaar en het signaal kon makkelijker worden onderschept dan bij het gebruik van een telefoon.

Je hoort vaak dat oorlogen uitvindingen versnellen. En inderdaad ontstonden in 1915 al de eerste veld telefoons op het slagveld. Deze telefoons waren een stuk lichter dan de radio’s en konden makkelijk worden meegenomen over lange afstanden. In 1917 hadden de Duitsers 319.000 mijl aan kabel gelegd op het West front en 216.000 mijl op het Oost front. In eerste plaats werden de kabels bovengronds aangelegd, maar al snel werd duidelijk dat de kabel op de slagvelden begraven moest worden om ze te beschermen.

Meer vooruitgang door de oorlog?

In 1917 ging Amerika zich met de oorlog bemoeien en bracht een leger van, jawel… vrouwen. Om de telefoon switch borden te bedienen in Frankrijk en Engeland waren er telefoonbedienden nodig en de mannen waren nodig aan het front. Daarom rekruteerde “the Signal Corps” vrouwen voor deze taak. Er werden 450 vrouwen geselecteerd van commerciële telefoonbedrijven, zoals AT&T, om als telefoonbedienden te gaan werken. Deze vrouwen werden al snel bekend als de “Hello Girls”. Ook al hebben zij een groot aandeel geleverd in de oorlog, zij zijn niet officieel benoemd als oorlogsveteranen tot 1978.

De technologische ontwikkelingen van de Eerste Wereldoorlog hielpen om het telefoonsysteem snel te automatiseren na de oorlog. Rond deze tijd is de telefoon niet meer weg te denken uit het leven en het was duidelijk dat de telefoon zou blijven. Dit is mooi geïllustreerd door een onderzoek uitgevoerd door AT&T in 1919. In dit jaar liet “the American Telegraph” en “Telephone Company” bij 4000 mensen het hoofd opmeten om te bepalen wat de ideale afmetingen van een standaard headset moesten zijn.

Vanaf dit moment belanden we in een wat rustigere, maar zeker niet minder interessante periode in de geschiedenis van de telecommunicatie.